Ben Esra telefonda seni bosaltmami ister misin?
Telefon Numaram: 00237 8000 92 32
Carlientje, een meisje met een lot.
(Introductie)
We volgen het lot van een jonge vrouw in handen van een perverse Dominant. Zij krijgt wat ze wil. Hij neemt wat hem toekomt. Geen weg terug. Ontvreemd uit haar leven is zij zijn prooi.
Carlientje wist haar voorland al zeer jong, en nu weet ze ook dat maar één Man in haar leven alles zou gaan bepalen. Haar lichaam als eindeloos experiment van Zijn perversies, haar ziel als een ongenaakbare poort naar haar werkelijke verlangen, overgave en passie. De volmaakte vrijheid van onderwerping zoals ieder meisje wil verlangen maar meestal niet durft.
Carlientje durft wel.
Hoofdstuk 1. De viool
Keuzes zijn eenvoudig als anderen ze voor je maken. Haar billen waren meer dan redelijk getraind en in vorm, maar ondanks haar fysieke inspanning kon dat niet voorkomen dat zijn duimen de rondingen opentrokken. Hij liet een klodder speeksel in haar bilspleet vallen, hopende dat dat genoeg was voor zijn erectie. Tijdens het vastbinden was zijn mate van opwinding gegroeid naar een kloppend gevoel dat net iets te heftig was. Het gaf hem een soort waas, waar maar één remedie voor was.
Haar onderarmen waren op haar rug gebonden, en de ball-gag zat strak. Op haar buik liggend, waren haar benen omhoog getrokken door de touwen aan haar enkels, die strak gespannen aan het hoofdeind van het bed vastzaten.
Hij kon zijn gang gaan. Hij pakte haar nek met zijn rechterhand vast, boog over haar heen en stuurde met zijn linkerhand zijn harde eikel tussen haar billen. Hij bracht zijn gewicht in balans, zoekend met zijn eikel naar haar kontgaatje. Het ging even moeilijk, tot hij voelde dat zijn harde eikel de juiste aanzet gevonden had. Haar kringspier nu nog weerbarstig, maar niet voor lang.
Hij boog meer voorover en pakte haar haren vast, haar hoofd naar links forcerend.
Zij was met opzet niet geblinddoekt zodat hij de uitdrukking in haar ogen niet zou missen. Nu zijn richting goed was, steunde hij op z’n linkerhand, keek haar van opzij aan, en liet zich zakken.
De ball-gag kon haar schreeuw amper verbloemen. Haar wijd opengesperde ogen spraken boekdelen, terwijl zijn eikel verkrachtend naar binnendrong. Maar zijn speeksel bleek niet genoeg om goed diep binnen te kunnen dringen. Dus zette hij nog een keer aan, ditmaal met zijn eikel net voorbij haar kringspier. Zijn volle kracht gebruikend ging het nu wel, en haar tweede schreeuw was dieper, als een oerschreeuw. Haar ogen werden nat.
Hij liet zich op haar zakken, zijn volle gewicht op haar lichaam, benadrukkend wat haar positie was. Hij begon haar in haar kont te neuken en zij deed haar tranende ogen dicht. Haar gekreun, gesmoord door de ball-gag, synchroon in ritme met zijn grommende geluiden die elke stoot vergezelde. Zijn halen werden langer, ruiger en harder en haar enige genade was zijn geilheid, want hij hield dit niet lang vol.
Al na enkele minuten voelde hij zijn orgasme opzetten en met zijn laatste stoten probeerde hij tot aan zijn ballen in het nauwe gaatje te komen. Met beide armen greep hij haar nu vast, klauwend en schokkend leegde hij zijn ballen in haar.
De grauwheid van een eenzame zondagochtend paste precies bij dit verlaten treinstation. Vier maanden geleden had hij hier voor het eerst gestaan. Wachtend op zijn prooi. De modern vormgegeven overkapping hield geen rekening met de gure oostenwind. Een saaie eentonige nieuwbouwwijk was het decor.
Voor hij het perron afliep controleerde hij of haar sleutels in zijn jaszak zaten. Hij zou haar dagboek op gaan halen en de harde schijf uit haar computer verwijderen. Daarna zou Carlientjes lot bezegeld zijn. Niemand zou weten wat haar voorland zou zijn, behalve hij, en weldra zij. Carlientje zou niet meer bestaan, behalve en slechts nog als lustslavin in een perverse schaduwwereld. Voor haar was er geen weg terug.
De inhoud van een volle brievenbus legde hij op de tafel naast een vaas verdroogde bloemen. Hij opende een raam van de kleine flat om de muffe atmosfeer te luchten. Hij keek rond. Hier was haar zoektocht begonnen. Hier had ze voor het eerst onderkend wie ze was. Hier had hij haar voor het eerst genomen.
Hij dacht terug aan die eerste avond, hoe hij in de deuropening had gestaan terwijl zij op haar knieën in de hal zat. Met haar ogen naar de grond gericht had zij alleen zijn schoenen gezien toen hij de deur op slot draaide. Zijn linkerhand had haar paardenstaart gepakt terwijl hij de rits van zijn broek open maakte. Hij had haar in haar mond geneukt tot hij klaar kwam. Ze had zijn zaad geproefd, zonder te weten wie hij was. Die avond en nacht heeft hij haar langdurig misbruikt en pas bij het eerste ochtendlicht heeft ze hem in de ogen gekeken. Heel kort.
Ze had het kunnen weten. Ze wist het. Het moest zo zijn. Ze had maanden met hem gechat en wist precies wat haar te wachten stond. Hij had haar verteld over zijn eerste subje en hoe hij haar getraind had en verkocht. En hij was eerlijk geweest over het lot van dat sub-meisje en hoe zij ‘verdwenen’ was. Ze had nu nog slechts één functie.
Maar ondanks de kennis van dat lot, wat ook haar lot zou zijn, voelde Carlientje zich alleen maar geiler, en geiler. Hij bespeelde haar fantasieën als een begenadigd violist die de snaren tot in perfectie in trilling bracht – en daarmee de mooiste klanken voortbracht en liet ontsnappen.