Grote Problemen!

Grote Problemen!
Alweer te laat! Eline rende door de gang, der rokje flapperend om haar benen, de eastpak zwiepend langs haar rug, haar borsten stuiterend in haar truitje. Ze lachte verontschuldigend naar meneer Los die haar geamuseerd aankeek, en ging buiten-binnen-buiten de hoek om. De deur was nog open! Nog een paar meter, een hand in het lokaal rijkte naar de klink, en…

Triomfantelijk stormde Eline de drempel over. Mevrouw Pieters stond verbouwereert naast de deur. Een klas vol onbekenden staarde de puffende binnendringster aan. “Volgens mij heeft u les in in Q112, juffrouw Feringa,” zei Pieters koeltjes. Eline keek haar met grote ogen aan, “Ja..?” “Dit is Q110,” verklaarde Pieters. “Aha. Dan ga ik weer!” Eline zwaaide naar de verbouwereerde scholieren, en draaide zich met een zwieper om (tot genot van de jongens, en een enkele nieuwsgierige meid!).

“Binnen.” Eline’s klasgenoten zaten inderdaad in Q110. Voor de klas stond een mooie vrouw, zwart haar in een knotje, brilletje, rokje strak om haar dijen, gestreepte blouse met tieten die tegen de knoopjes vochten.. “Neem plaats,” zei de vrouw niet onvriendelijk. Eline keek de klas in. Een paar lege plekken vooraan, dan een rij slijmende trutjes, die helemaal voor niks hun tieten “subtiel” uit hun truitjes hadden hangen nu de gastdocent een vrouw bleek te zijn. Daarachter wat gemengt volk, en helemaal achteraan, een rij nerds die haar hoopvol aan zaten te kijken. Het moest maar. Eline liep vlot naar achter, en legde haar tas naast Pieter neer. Je zag het geluk op zn gezicht terwijl hij zn spulletjes aan de kant schoof. Hij was zo’n schaapie. Eline vouwde haar rokje onder haar benen en ging zitten. Pas nu zag ze wat in grote meisjesachtige letters op het schoolbord stond: De Heilige Vulva.

“Zoals ik zei, zien we al vroeg aanbidding van de vulva terug. Er zijn grottekeningen met stokfiguurtjes die zich voor een onmiskenbare, gedetaileerde vulva neerwerpen. De tabernakel, het onderkomen van de heilige graal in het jodendom, is gemodeleerd op de vulva, met een buitenste en een binnenste laag, met diep binnenin het heiligste der heiligen. Romeinse villas gingen verder, met twee zijvleugels als de gespreide benen, en de centrale vleugel weer gelaagd, met de slaapkamers van de dochters en de vrouw des huizes, in het binnenste. Griekse en Romeinse sculpturen van voor het Christendom waren expliciet. Vrouwshoge vulva’s, elke vouw lieflijk in marmer vormgegeven, waren het middelpunt van religieuze diensten, waar jonge mannen door priesteressen de gepaste verering van het vrouwelijke werden aangeleerd. De Christenen hebben aan de openlijke verering een eind gemaakt, en geprobeerd de sporen uit te wissen, maar zoals met zoveel zijn er ook dingen geassimileerd, tot de oorsprong vergeten was. Een halo is niet gewoon een lichtkrans om de belangrijke figuren op een sc***derij aan te geven. Het is een stylistische weergave van de vulva, waar de heilige spiritueel net uit gekomen is, als nog een onschuldige nieuwgeborene. Zelfs de maagdelijke geboorte van Jezus komt voort uit de vulva verering: Maria is de representatie van de eerste vrouw, de heilige vulva, de godkut als je wilt, waaruit de eerste mens kwam, zonder de corruptie van het mannelijk lid. Want daar gaat alle vulva verering om: de wetenschap dat in den beginne, er alleen de vulva was, met daarachter de vagina, en de baarmoeder. En dat daaruit de eerste mensen kwamen, vrouwen allen, naakt en perfect. Maar het kwaade kwam in de wereld, de Man, en hij praate op de Godmoeder in, deed beroep op Haar gevoel voor eerlijkheid, om ook hem nageslacht te gunnen. En Ze gaf toe, en baarde de man, een zwak schepsel, wat slechts bestond bij de gratie van de vrouw, en als doel in het leven niks anders wensde, dan terugkeren naar de vrouw. En de Godmoeder zag… ze trok zich terug… bidden voor terugkeer… stimulatie… …”

Eline schrok wakker. Ze was even weggezakt hoor. Het was opvallend stil in het lokaal. Met kleine oogjes zocht ze naar de docent. De vrouw was nergens te vinden. Haar klasgenoten waren rustig aan het werk. Ze rekte zich lekker uitgebreid uit, en lachte even naar Pieter die niet naar haar vooruitgestoken tieten probeerde te staren. En daarin faalde. Haar truitje zat trouwens wel erg strak om haar borsten. Ze had het net vandaag voor het eerst aan, zo hard groeiden die dingen toch niet meer? Toch minder slagroom eten!

De docent kwam weer het lokaal in. De bovenste knoopjes van haar blouse zaten los. “Iedereen klaar met de opdracht?”, vroeg ze. Allemaal knikkende hoofdjes. Eline was niet snel genoeg. “En de jongedame die later binnenkwam?” “Sorry ik was even weggezakt..” Een paar kutjes op de eerste rij grinnekten. “Geeft niet. Kom maar even naar voren.” Eline stond op. Ongemakkelijk zette ze de eerste paar stappen naar de docente, die toch niet onvriendelijk keek. Ze was zich raar bewust van al haar kledingstukken die tegen haar huid wreven, zelfs haar onderbroekje knelde en..

Pats. Knapte daar nou haar onderbroekje!? Ja het was duidelijk luchtiger daar beneden. Ehehehe… lachen en doen alsof er niks aan de hand is. Oeps, ze voelde het broekje naar beneden glijden. Dijen stevig tegen elkaar! “Hoe heet je?”, vroeg de docente. “Eline.” “Nou Eline, je klasgenoten hebben net allemaal getekend hoe volgens hun de Heilige Vulva er uit ziet.. zou jij op het bord een poging willen wagen?” “Ehm..” Eline beet op haar lip, en zocht een roze krijtje uit, “ik kan het proberen..” De docente ging op haar bureau zitten, haar blote onderbenen sloom trappelend terwijl ze geinteresseerd toekeek. Eline zette het krijtje dwars op het bord, en trok een lichte, brede streep. “Dit is het buitenste, zegmaar…”

Wat een vage les! Eline had er uiteindelijk nog wel iets van gemaakt, maar was het echt nodig geweest om zo anatomisch correct te zijn? De kutjes op de eerste rij keken op een gegeven moment compleet gechoqueerd, terwijl de nerdjes op de achterste met open mond aan het kwijlen waren! Nou het was voorbij, haar klasgenoten schuiffelden het lokaal uit, en Eline ging er zelf achteraan, nog wat moeilijk door dat geknapte onderbroekje wat er bungelde! Ze ging recht op het toilet af. In de andere stalletjes waren de meiden bezig met jongens en make-up en andere primaire behoeftes: Eline vroeg zich vooral af waarom al haar kleren zo knelden! In de privacy van het stalletje trok ze haar onderbroekje helemaal uit: yep, de zijkant was geknapt. En haar bh voelde eigenlijk alsof ze elk moment hetzelfde kon doen.. truitje even uit (sta je daar, in je bh..), en ahhhh, wat een bevrijding. Eindelijk konden haar borsten even ademen. De arme meiden hadden zelfs helemaal een rode afdruk van waar de bh ze ingeklemd had! Dan maar geen ondergoed voor een dagje. Het truitje terug aan krijgen was nog een ding: zelfs zonder bh vochten haar borsten om eruit te komen! Maar ze kon toch moeilijk in der nakie uit het stalletje komen.. toch ook maar even een plasje doen, even afvegen, onderbroekje ophij—oh nee dat hoefte niet, heheh! Blind rijkte ze naar de doortrekknop, en raakte de muur. Ze zat een paar centimeter te hoog. Nou, nog een poging. En dan luchtig naar de volgende les!

Het had wel wat! Bij Nederlands stonden de tafeltjes in een U-vorm, dus daar moest Eline wel uitkijken om niet al te ontspannen onderuit en met gespreide benen te gaan zitten, maar toch. Een beetje gespreid kon toch wel, het voelde lekker vrij! Ten minste nog iets, haar truitje leek met de minuut strakker te zitten. Straks explodeerden der tieten ook nog midden in de klas uit haar truitje. En het leek anderen ook op te vallen. De jongens staarden nog meer dan gebruikelijk. Ze gaf een gegeneerd lachje. De arme zielen werden hulpeloos aangetrokken door haar schandelijke tieten!

Nederlands was het laatste uur. Naar huis fietsen was ook nog een ding in een rokje zonder ondergoed (volgens Eline had op z’n minst één gelukkige jongen een wel erg fijne dagelijkse wandeling gemaakt), maar dan was ze dan eindelijk thuis. Eline’s ouders waren op vakantie, ze had het rijk alleen. Snel naar der kamer, al die knellende kleren uit… natuurlijk weer vergeten de gordijnen dicht te doen, naja weer cadeautje voor de overbuurjongen, lekkere luie joggingbroek aan, badjas eroverheen, heerlijk. Lekker de rest van de dag op de bank hangen. Na het avondeten ging ze lekker douchen, en ging voor het slapen nog even op de bank zitten in der flodderige slaapshirt. Het shirt bedekte net haar kont. En zonder mama die op haar lette, hoefte ze toch geen onderbroekje aan te doen?

Eline werd in haar bed wakker, met een vage combi aan sensaties. Haar hoofd duwde pijnlijk tegen de muur. Haar voeten staken koud onder de dekens uit, en bungelden over de rand van het bed. Versuft ging ze rechtop zitten en rekte zich uit. Haar flodderige slaapshirt.. zat strak om haar tieten en rijkte amper tot haar navel. Ze keek er vol ongeloof naar. En zag dat ze wel erg ver van de grond zat. Ehm. Voorzichtig stond ze op. Haar hoofd raakte de plafondlamp. Wat was dit?! Toen der tietjes doorkwamen had ze ook een groeispurt gehad maar dit was wel erg extreem! Had ze teveel melk gedronken? Teveel E-nummers? Of had ze drie jaar liggen slapen? De wekkerradio zei iets anders: ze moest gewoon over een half uur op school zijn. Dus nog belangrijker: wat moest ze aan?
“Ehm.” Mevrouw Pieters uitte de enige geldige reactie op de leerlinge met de bruine krullen die ver, ver boven haar uit torende. Eline had een roze badjas aan. Als een te strak vest. Haar rok leek verdacht veel op een bloemetjesgordijn met wat veiligheidsspelden. Een golf van opengevallen monden spoelde over het schoolplein. “Goedemorgen!”, probeerde Eline met haar standaard verlegen lachje en een vriendelijk knikje. Pieters deinsde terug. “Ehm, Eline, zou je niet even naar de dokter gaan lieverd?” “Maar Frans dan..?” “Frans kan wel even wachten. Echt waar.”

“Hmmm.. interessant…”, zei dokter Veenstra. De dokter haalde haar stethoscoop tussen Eline’s borsten vandaan. “Het lijkt erop alsof je helemaal gezond bent, alleen dan groter… je kan wel weer rechtop gaan zitten.” Zittend op de onderzoekstafel, torende Eline boven de dokter uit. Haar badjas lag op een stoel, het gordij— eh rokje had ze nog aan. “Kijk,” zei de dokter. Ze draaide een spiegel Eline’s kant op, “Als mensen groter worden, veranderen meestal de verhoudingen van een lichaam. Een hoofd groeit van kinds af aan al amper, maar ook bijvoorbeeld je spieren worden relatief breder als je langer word, of je word juist heel mager om het gewicht laag te houden… mag ik je dijen zien?” “Ik kon zo snel geen ondergoed maken,” waarschuwde Eline terwijl ze haar rok losmaakte. Ze liet het gordijn op de grond zakken. De jonge dokter lachte. “Geeft niet. Maar kijk: je dijen hebben gewoon nog een normale verhouding. Net als je kutje.” Ze haalde er een hand over heen. De hand viel in het niets bij Eline’s poes, bij de streep van de grootste donshaartjes die dokter Veenstra ooit gezien had. “Het is alleen allemaal een factor groter. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Het zou fysisch volgens mij niet moeten kunnen. En gister was alles nog normaal?” Eline lachte verontschuldigend. Dokter Veenstra bukte en rijkte Eline haar rok aan. “Ik ga denk ik wat collegas bellen, en laat dan morgen weten hoe we verder gaan, goed? En als er iets is, als je iets raar voelt of pijn krijgt, meteen mij bellen, ok?”

De volgende ochtend werd Eline weer wakker met haar hoofd tegen de muur geduwt. En koude knieen die naakt onder de dekens uitstaken, haar voetjes (nou ja, relatief gezien) rustend op het tapijt. Die dag bleef ze binnen. Dokter Veenstra belde. Haar collegas weigerden haar te geloven. Of ze morgen weer langs kon komen? De dag erna maakte Eline van het grootste witte gordijn in huis een gewaad dat amper tot haar knieen rijkte. Ze moest kruipend de voordeur door.

De huisarts was niet zover lopen, en Eline liep enorm snel. Ze voelde zich een reus, maar sjokte niet ongemakkelijk als een reus. Nee: ze liep gewoon normaal, alleen dan dus met grotere passen. Alleen op straat werd ze aangestaard door mensen die tot haar navel kwamen. Enkele mensen renden gillend weg. Binnen een halve minuut konden er twee autos worden afgeschreven. Ze keek de mensen verlegen en verontschuldigend aan: sorry! Ze probeerde ook maar net te doen alsof er niks aan de hand was, beetje rondkijken.. Bleken de dakramen van de badkamers in deze straat precies op ooghoogte te zijn. Een jongen zat op de wc, telefoontje in zn vrije hand, zich uitgebreid af te trekken. Tot hij Eline door het raam zag kijken en versteende. Zn mond viel open, en.. een geiser van sperma spoot uit zn pik? Heheh, blijkbaar een kinky fantasy die werkelijkheid werd. Eline liep er een beetje rood van aan! Er kwamen sirenes aan. Oh jee. En een legertje smartphones verzamelde zich om haar heen. Nou ja, de collegas van Dokter Veenstra zouden haar in elk geval nu wel geloven.

Binnen een half uur waren de experts op tv het erover eens: deze jongedame, in het ahum doorschijnende gordijn wat door flitsers weinig aan de verbeelding overliet, kon volgens de wetenschap niet bestaan, niet zo’n hoge lengte hebben terwijl ze nog bewoog en eruit zag als een wulpse tiener. Tegen de avond was het slaperige wijkpark verandert in een bedevaartsoord, waar duizenden vrouwen en meisjes (en een enkele sexe-verrader) waren gekomen om de komst van hun godin te vieren. Eline wist niet helemaal wat ze er mee aan moest. Of wat ze aan moest: het gordijn rijkte amper van haar tepels tot haar billen. En na de eerste mannelijke aanbidder die op zn knieen was gegaan en naar haar opkeek, besloot Eline om maar netjes te gaan zitten, om iedereen al te rode oortjes te besparen. Een beetje nerderig maar aantrekkelijk meisje had zich opgeworpen tot het hoofd van Eline’s cult: “Wat kunnen we voor u doen, oh heilige maagd.” Nou ja, maagd… Misschien niet het moment om erover te beginnen. Maar eigenlijk had ze niet echt behoefte aan iets. Het was al etenstijd geweest, maar ze had geen honger. Ze had het geeneens koud, ondanks haar schaarse kleding. Der tepeltjes waren wel hard geworden met het invallen van de avond (tot genoegen van de mannelijke, en sommige vrouwelijke aanbidders), maar ze had het idee dat.. naja het niet zozeer met de kou te maken had. “Kan ik misschien even ehm…” Eline glipte een hand op haar poesje, “mezelf verwennen?” drie vingers gleden tussen haar labia en begonnen lui rondjes te draaien. “Tis niet goed om jezelf te onthouden, zegt mama altijd..” De verzamelde vrouwen en meisjes knikten. En na wat verlegen, giechelende blikken uit te wisselen, gingen er honderden benen wijd. En via tv, internet en twitter, werden overal op aarde miljoenen meisjes en vrouwen geinspireerd om zich eventjes af te zonderen, en te genieten van het moment. Of zich niet te zonderen, jammer dan als collegas of papas of broertjes of opas of kleinkinderen of klasgenoten of rechters of patienten of klanten of passanten of bazen of studenten of leraren het niet fijn vonden. Dit was de bevrijding van de femme sexuele! En eigenlijk vonden alle aanwezigen het geweldig.

Maar mannen zijn mannen en willen zich laten gelden. Dus na te hebben genoten van een ongekende erotische show, waarbij elk meisje en elke vrouw op aarde via de tv of computer of gewoon intuitie geinspireerd werd tot het bereiken van een golf aan sensationele orgasmes, besloten de mannen dat dit eigenlijk wel een bedreiging vormde. Toch zeker voor hun ego. En waar Eline de volgende dag de vrouwen van de wereld weer voorging in natte, sensuele zelfbevrediging (nu volledig naakt omdat.. naja waarom niet), begonnen de mannen aan een project om de vrouw terug te winnen. De slimste wiskundigen bestudeerden alle beschikbare beelden van Eline in detail, tot aan de stiekeme fotos die de overbuurjongen had gemaakt toen Eline zich nog als een normaal meisje in haar kamer omklede (gordijnen dichtdoen!). Vele mannen sneuvelden bij deze taak, en rukten zich suf. Maar de doorzetters kwamen met een groeicurve, en voorspelden hoe groot Eline zou zijn wanneer het project af was. En uit alle windstreken kwamen ingenieurs en bouwvakkers en technici, om het belangrijkste instrument uit de geschiedenis van de mannelijkheid te maken..

Het duurde drie dagen. Eline had haar openlucht tempel verplaatst naar de duinen, waar ze een duin als krukje gebruikte. De contraptie was gehuld in een enorm doek, en werd langzaam voortgetrokken op een dieplader voor extreem transport. Dit was ook een extreme situatie. Eline keek geamuseerd hoe de stoet voor haar tot stilstand kwam. Onzeker keek Erwin, de leider van de operatie, naar Eline. Zou ze boos worden? Zouden ze hier wel levend wegkomen? Hij slikte. Eline stond op, haar tieten waren zo groot als melktankers, maar deinden zacht mee als die van de tieners in zn klas. Hij slikte nog een keer. En zn pik reageerde in zn broek. Ze kwam dichterbij. Hij keek omhoog en daar: de hemel. Roze, puffy, een beetje geopend van het vele vingeren. Erwin wierp zich op de grond. “Heb genade voor uw dienaar, oh aller wulpste. Wij brengen een offer, opdat u ervaren kunt wat uw nederige dienaar voor u kunt doen, biddend dat u ons in uw leven teruglaat. Nederig bieden wij u aan: Gigantor!” Het doek werd van de contraptie afgetrokken. Een gigantische machine van zuigers en motoren en hefbomen en kettingen was verscholen in een metalen raamwerk. Uit de zijkant, onder een hoek van 45 graden, kwam een meterslange erectie, compleet met paarse kop en kloppende aderen. De verzamelde vrouwen en meisjes ademden scherp in, een aantal werd er onbewust naartoe getrokken. “De schaal is goed..”, fluisterde Erwin’s assistent. Erwin sushte hem. Dit was te spannend. De wereld hield zijn adem in. De erectie gaf een uitnodigend rukje omhoog. Eline glimlachte.

“Oeh, ah… hahaha, eigenlijk.. hmmmm… eigenlijk is dit nog lekkerder!” Eline hijgde en lachte verlegen en liep rood aan, terwijl ze voorover gebogen voor Gigantor stond. En de machine deed zn best om haar te bevredigen, hij kon harder en zachter, dieper, een beetje onder een hoek, pulserend of met scherpe stoten.. De robot erectie, het product van alle mannen op aarde, gaf Eline de beste neukbeurt in de geschiedenis van de aarde. Hijgend liet ze Gigantor uit zich slurpen. “En als ik nou…” Ze draaide zich om, pakte het metalen raamwerk vast, en sloeg haar benen er omheen. Gigantor leunde even gevaarlijk opzij maar stabiliseerde zich, en pompte weer diep in Eline’s schede. “Oh ja! Oh dit is zoveel beter. Oh dank jullie, dank je!” Erwin grinde. Een mooi blond meisje slechts gekleed in een tshirtje stond naar Eline te kijken, en draaide zich toen naar Erwin, een ontdeugend lachje op haar gezicht. Die avond werden weer alle meisjes en vrouwen op aarde geinspireerd, niet voor zelfbevrediging, maar om heerlijk te neuken met de dichtsbijzijnde man, en of dat nou je partner was of je baas of collega of leraar of leerling of zoontje of opa of broertje of papa of klant of passant…

Twee weken lang was de hele mensheid verenigd in sexuele lust. Eline bleef groeien, en ongekende moeite werd door mannen gedaan om haar bevredigt te houden met steeds maar grotere Gigantors. Het topstuk had het formaat van een wolkenkrabber, maar was te groot om nog schuin neer te zetten of te bewegen. Eline bereed hem met plezier tot een paar spuitende orgasmes (wat weer partners en zusjes en leraressen overal op aarde inspireerde), maar het was toch anders. Ook werd Eline’s formaat een probleem: met elke stap plette ze een duin. Het kon zo niet lang verder meer. De mannen trilden in angst. Eline sprak de wereld toe: “Vrees niet, mijn liefsten, want jullie hebben laten zien dat de liefde in al zijn vormen overwint. Ik zal deze aarde verlaten, want ze is te klein voor mij, maar ik zal bij jullie blijven. Als jullie de liefde bedrijven, kijk dan naar de hemelen, want ik kijk ook terug.”

En zie! Eline kwam los van de grond, en ze rees naar de hemelen. En voor weken dwaalde ze door de atmosfeer, en zie! ze liet het regenen, en overal waar haar regen neerkwam, bloeide de liefde op, en bedreven bekenden en vreemden en vrienden en familie de liefde, badend in haar warmte. En nadat de hele wereld zo gezegend was, was ze wellustig. En ze zag de maan, en zag dat het goed was. En zie! Eline nam de maan, en duwde haar in haar Heiligste, opdat zij bevredigt raakte. In viertien dagen bracht zij de maan naar binnen, en in viertien dagen duwde zij haar naar buiten. En het behaagde haar, zolang de maan haar vervulde. Maar Ze bleef groeien. En ze bracht Venus in, verwarmend en sensueel. En ze bracht Mars in, kil, zonder voldoening. Ze bleef groeien, onvervuld, en bracht Jupiter in haar poepertje, maar deze ontsnapte weer.

En ze bleef groeien en groeien, tot de zon en haar planeten een enkele fonkeling werden, en duizenden andere fonkelingen Eline omringenden en op haar huid prikten, op haar gezicht, op haar borsten, en op haar gezwollen, smachtende Heiligste. En zie! De Melkweg spreidde zich onder haar, en ze spreidde haar benen, opdat elke astronoom zich kon rukken, en ze bracht haar hand op haar Heiligste, en groef haar vingers in tussen de gezwollen lippen, en ze masseerde en pulseerden, dreef haar clitoris tot waanzin, kneep in haar tieten en trok aan haar tepels, jaagde haar vingers diep in haar schede, en wreef, wreef tot de tinteling door haar spreidde, en een schokgolf door haar lichaam trok, en haar Heiligste schokte, en zie! Uit haar spoot het Licht, een fonkelende stroom sterren in een zee van waterstof, en het spoot door de werkelijkheid, als door een gebroken condoom, de geboorte van een nieuw universum. En Eline was bevredigt en hijgde na, terwijl het Licht nog uit haar spoot.

“… …wat bewijst dat de Man volledig schuldig is aan de onderdrukking van de vrouwelijke identiteit. Pas als de maatschappij terugkeert naar de rechtmatige verering van het vrouwelijke geslacht, kunnen we hoop hebben op een rechtvaardige samenleving. Verder..” Eline knipperde. Het tafeltje waar ze op lag.. was een normaal formaat! Versuft keek ze op. Het was allemaal een droom geweest? Pieter zat nog naast haar. Waarom zat ie met zo’n rood gezicht strak vooruit te kijken? Ow, ze had de reden waarschijnlijk door. Voorzichtig haalde ze haar hand uit haar onderbroekje, en ze deed haar rokje goed. Haar hand was kletsnat, net als haar stoel zo te voelen. Ze lachte verlegen naar Pieter. Hij werd nog roder. “Heb je een zakdoekje?”, fluisterde ze. De arme jongen ging bijna dood, maar overhandigde een tissue uit zn tas. Toen zag ze het. Op haar natte vingers fonkelden honderden lichtpuntjes als miniscule sterren.