Harry de boer op (9)
Harry de boer op (9)
Hij keek al uren uit naar de lunch, althans zijn lege maag, maar Harry huiverde ook bij de gedachte dat de boerin haar gezag wilde doen gelden tijdens de lunch en hem weer wat ging ‘flikken’ in de keuken. Toen het 12 uur was, liep hij achter haar aan naar de keuken en daar lag nog steeds de zware hamer op tafel, nu met nog meer spijkertjes. En een vierkant plankje van ongeveer 2 cm dik.
Net toen hij wilde gaan zitten, zei de boerin. ‘Ho, meneertje, wacht eens even. Ik wil nog even met je afrekenen voor die balen hooi die je verkeerd hebt neergelegd. Trek je overall maar even uit en leg je piemel op tafel, dan haar ik die gewichtjes even van je eikel af.’
Harry gehoorzaamde en was opgelucht dat de boerin de gewichtjes en het elastiek van zijn paarse eikel verwijderde. Dat was het goede nieuws. Het slechte nieuws liet niet lang op zich wachten. ‘Ik ga nu jouw balzak met spijkertjes in dat stukje hout slaan. Dat past mooi in je overall in plaats van die gewichtjes waar je mee rondliep. Dan kan je eikel mooi even bijkleuren. Bovendien moet je die nooit te lang afbinden, heb ik geleerd.’
Wat was dat nu weer? Zijn balzak vastspijkeren op een plankje? Dat enge mens spoorde totaal niet. Maar Harry gehoorzaamde toch braaf. Hij legde zijn piemel en zijn balzak op de keukentafel en wachtte op wat komen ging. De boerin pakte de hamer en het eerste spijkertje, trok aan het vel van Harry’s balzak, zodat dat strak kwam te staan op het houten plankje.
Ze haalde beheerst uit met de hamer en ramde zo het eerste scherpe spijkertje in het hout, dwars door Harry’s vel heen. Zijn hele lijf verstarde, maar de pijnscheut concentreerde zich natuurlijk in zijn vel rond zijn balzak. Snel ramde de boerin het tweede spijkertje erin en daarna het derde. Totdat er een ring van wel acht spijkertjes zijn balzak gelijkmatig aan de plank vastkliefde. En zijn piemel een soort schietschijf leek.
De boerin deed haar timmerwerk met satanisch en ook ambachtelijk genoegen – supergeconcentreerd, dat wel, gelukkig – en de boer keek pijnlijk toe. Dit had ze gelukkig bij hem nog nooit gedaan, maar je wist het bij haar nooit. Nel was bezig aan het aanrecht, om niet te hoeven kijken. Harry mocht uiteindelijk zijn plankje in zijn broek schuiven. Dat zat goed vast en de acht spijkers er met je handen proberen uit te trekken was onbegonnen werk.
De twee boterhammen die Harry daarna kreeg, verdwenen snel in zijn mond, alsof ze hem weer konden worden afgepakt. Toen hij klaar was met schrokken, moest de boerin opeens plassen en werd er toch weer een beroep op hem gedaan. Hij moest mee naar de stal, op zijn rug op de grond gaan liggen en hij moest zijn mond laten volpiesen. Hurken kon de vadsige boerin door haar omvang niet, dus ze ging lomp met haar knieën in het stro zitten, met die iele Harry ertussen geperst.
Hij kokhalsde spontaan toen ze haar grote gele straal op hem richtte, maar vertikte het dit keer om de stinkende urine in te slikken. Dat zag de boerin snel en ze ging opeens met haar volle gewicht op Harry’s gezicht zitten. Even dacht hij dat hij ging stikken. Hij kreeg totaal geen adem meer en begon wild om zich heen te slaan. De boerin liet hem een halve minuut machteloos spartelen en kwam toen weer omhoog. ‘Zo, gaan we nu weer gewoon gehoorzamen?’
De rest van haar golden shower slikte Harry toen braaf door en daarna mocht hij weer aan het werk, stinkend als een baby die al een dag met een natte luier rondliep. De rest van de middag had hij visioenen van verstikking en ook deed zijn borstkas pijn van die halve minuut dat de boerin met haar volle gewicht (hij schatte 120 kilo, of waren het er meer?) op hem had gezeten. Hij begon een beetje moedeloos te worden van alles wat hem hier in korte tijd overkwam. Maar hij moest verder, vond hij zelf.
Het avondeten werd door hem opnieuw niet op een normale tijd in de keuken genuttigd. Wel werd, toen hij zijn overall om 7 uur moest inleveren bij de boerin en door haar naakt werd vastgeklonken in de stinkende stal, zijn buttplug verwisseld voor een iets grotere. Zijn rauwe poepgaatje begon aambeien te vertonen. Een van de dingen die nog in het vat zaten voor arme Harry en die de kinky boerin echt niet zou vergeten, was die vuist van haar in zijn kont.
Daar dacht hij nog maar even niet concreet over na. Hij lag op zijn zij in het stro en keek naar het plankje dat aan zijn balzak zat vastgespijkerd. Wanneer zou dat er weer af mogen en zou hij dan die gewichtjes weer om zijn pijnlijke eikel krijgen?
Harry kon ernaar gissen, maar wist eigenlijk wel waar het zou eindigen. Toen Nel de stal binnenkwam met zijn bord met eten – het was al weer bijna 10 uur en donker buiten – kwam de boerin achter haar aan sloffen. Ze controleerde het plankje en de spijkers en keek of hij nabloedde. Toen bleek dat dat niet het geval was, zei ze zowaar: ‘Eet smakelijk. Goede nacht en morgen weer een kinky dag!’.
Nel, die inmiddels onder haar slaapzak was gaan liggen, moest daar snel weer onder vandaan, omdat Harry opeens zijn darmen moest legen. Daarvoor moest ze eerst de buttplug verwijderen (dat mocht van de boerin alleen om die reden), na de boodschap weer terugduwen en vervolgens de rommel opruimen en zijn kontje schoonlikken. Want het werk van een dienstmeid zit er nooit op. Dat was hier op de boerderij de naakte waarheid.
(wordt vervolgd)