Wie is dat op de webcam?

Wie is dat op de webcam?
Ik geef eerlijk toe dat ik het erg geil vind om een vrouw op haar webcam te zien. Nu vinden de meeste vrouwen het helemaal niet geil om zichzelf aan mij te laten zien, dus dat schiet niet zo op. Maar goed, als je goed genoeg zoekt en niet te beroerd bent om wat te delen, dan vind je meestal wel ergens een chatroom waar iemand uit de kleren gaat. Privéchat zit er dan niet echt in, maar goed, dat neem ik dan maar voor lief.

Maar gisteren verscheen er toch iets op mijn pad, dat was ongelofelijk toevallig, maar vooral opwindend te noemen. Ik wil die ervaring graag met jullie delen.

Het was in één van mijn favoriete chatrooms. Het is een wat rustigere chatroom, waar alleen Engels en Nederlands gesproken mag worden. Je komt er alleen in als je een cam hebt en de moderators zijn erg streng: als je vervelend wordt, kunnen ze je er zonder pardon uit schoppen. En terecht. Ik vind het al een hele eer als een vrouw zichzelf durft te showen, maar om haar, wanneer je een klein stukje blote huid gezien hebt, te bedelven onder slechte vleierij op zijn best en schunnige aanmoedigingen als ze daar geen prijs op stelt op zijn ergst, dan is voor de meeste mensen de lol er snel af. Maar in die room komen alleen echte heren (tenminste dat maken we onszelf wijs) die een vrouw op haar waarde kunnen schatten.

Na een vermoeiende dag werken kwam ik thuis. Ik warmde wat eten op en ik voelde dat ik erg in de stemming was. Dus logde ik in op de chatserver en ging naar de camroom die ik zojuist beschreven heb. Ik ontmoette helaas geen bekenden, maar wisselde wat beleefdheden uit met de aanwezigen, zonder verdere bijzonderheden. Er waren maar een stuk of tien mensen in de room en het waren allemaal mannen. Jammer voor mij.

Ik wilde net uitloggen en mijn geluk elders beproeven toen opeens, een voor mij onbekende vrouw, inlogde. Haar chatnaam was Monique79. Mijn fantasie sloeg onmiddellijk op hol. Er werkt bij mij op het bedrijf een manager met de naam Monique, sinds een half jaar. Omdat ze pas jarig was geweest had ik haar gevraagd hoe oud ze was geworden. Ze was net 29 geworden, dus kwam ze uit ‘79. En daarnaast vond ik haar waanzinnig aantrekkelijk.

Ik val normaal nooit op het type manager. Vaak vind ik ze te stijf en te truttig, maar Monique was anders. Ze was goedlachs, met een ietwat zwart gevoel voor humor en ze kon geweldig scherp uit de hoek komen met een gevatte opmerking. Het samenwerken met haar beviel me altijd goed, omdat ik dan tenminste het gevoel had dat je een gesprek kon voeren dat ook ergens over ging, behalve dat ze wat yuppie-jargon uitte.

Zou het kunnen dat ze nu hier op cam was? Het eerste wat ik deed was haar camera aanklikken, zodat ik haar kon zien. Helaas voor mij had ze haar cam op haar keybord gericht. Mijn ervaring had me geleerd dat je dan vaak pech hebt, er geen vrouw achter de cam te vinden is, maar kerels die zich voordoen als vrouw. Ik was al een beetje teleurgesteld en wilde haar camscherm afsluiten toen ik zag dat ze mijn cam had aangeklikt. Had ze mijn naam ook herkend en wilde ze eens kijken of ze haar collega kon herkennen? Mijn chatnaam was gelijk aan mijn echte naam, dus het was mogelijk. Aan de andere kant spookte er ook de gedachte door mijn hoofd dat er duizenden mensen zijn met de naam Martin of de naam Monique. Gelukkig was ik op dat moment niet herkenbaar in beeld, dus ik zou haar niet afschrikken.

In de room zelf werd Monique eerst begroet door de gasten, maar de moderator was vrij streng. Hij vroeg haar de cam op haar lichaam te richten, zodat we konden zien of ze wel meerderjarig was. Monique reageerde meteen en richtte de cam op haar lijf. Ik nam onmiddellijk alle details in me op. Ja, de vrouw op de cam had ongeveer wel het postuur van Monique. Tenminste, ze was lang en slank. Maar volgens mij had ze grotere borsten. Niet dat ik dat zeker wist. De vrouw op de cam had een strak zwart truitje aan, maar ik had Monique natuurlijk nooit in dergelijke kleding gezien op ons werk. Daar droeg ze mantelpakjes met nette bloezen en sjaaltjes. Dit truitje was lekker strak, afgezet met kant aan de mouwen en aan het kraagje. Duidelijk een outfit die ze had gekozen om de mannen in de room uit te dagen. Ik pijnigde ondertussen mijn hersens of ik tijdens een gemeenschappelijke lunch of een pauze ooit iets had verteld over deze room. Maar dat was nu niet iets om op werk te bespreken. Als Monique het al was, dan was het toeval dat ze er was.

Terwijl ik aan Monique dacht voelde ik dat ik hard werd. Vreemd, ik had Monique, hoewel ik haar aantrekkelijk vond, nooit benaderd voor een date ofzo, ofschoon we allebei vrijgezel zijn en het goed kunnen vinden met elkaar. Op de één of andere manier was het niet passend om een dame van mijn werk, met een hogere functie dan die van mij, uit te vragen. Misschien heeft me dat er al die tijd van weerhouden. Maar nu ik de vrouw op de camera zag, de “cybermonique”, voelde ik me opeens de grootste sukkel ooit. Zelfs met haar kleren aan was ze sexy genoeg, hoe zou ze zonder zijn? En zou ik wat meer te zien krijgen?

In de room struikelden de mannen over elkaar heen om te zeggen hoe mooi ze was. Ikzelf was wat stiller. Aan de ene kant wilde ik haar aanspreken, aan de andere kant wilde ik niet zijn zoals al die anderen die bij haar liepen te slijmen, in de hoop een glimp van haar lichaam op te vangen. Maar ik wilde dolgraag meer zien en misschien met haar chatten, zodat ik meer te weten kon komen. Tegelijkertijd was ik bang dat ik de verkeerde dingen zou zeggen en haar zou beledigen of dat ze me zou herkennen. Maar, wat als ze me zou herkennen? Ik dacht haar ook te herkennen, zeer tot mijn genoegen. Wat het ook was, ze keek nog steeds naar mijn cam kon ik zien. En hetgeen ze zag, beviel haar blijkbaar. Ik vroeg me af waarom, aangezien ik nog steeds geheel gekleed was. Zou ze net als ik zitten te kijken of ik Martin van kantoor was. Zat ze daarom te dubben of ze juist wel of niet door moest gaan? Beiden waren we onherkenbaar, wat hadden we te verliezen? Zou ik haar afschrikken het afschrikken als ik mijn trui uittrok? Ik had er toch nog een shirt onder aan…

Ik besloot dat te doen en trok mijn trui uit over mijn hoofd, zodat ik in mijn shirt zat. Dat ziet er mooier uit vind ik zelf. Gelukkig was mijn onderlijf buiten beeld, dus ik kon zonder probleem af en toe mezelf betasten, want de hele situatie maakte me wel erg geil.

In de room was nog steeds iedereen, inclusief de moderator, bezig met het inpalmen van Monique, die daar nauwelijks op reageerde. En opeens zag ik verschijnen:“Wat ben je stil, Martin”.

Ik slikte even. Wat moest ik hierop zeggen. Eén verkeerd woord en de spanning was weg. Eén woord teveel en ik zou onthullen wie ik was, vooropgesteld dat ze Monique van mijn werk was. Maar niet reageren zou ook niet goed zijn, want dan zou ze denken dat ik geen interesse had. Dat verdomde gedoe ook altijd. Maar ja, zo is het spel, meespelen moest wel, anders kon ik nooit winnen.

“Ik hou meer van stil genieten,” typte ik terug. Meteen nadat ik op enter had gedrukt baalde ik al als een stekker. Wat een klote-antwoord zeg. Dat zou haar wel doen afknappen. Ik kreeg alleen een “hihi” terug en ik zag dat ze opstond. De mannen in de room reageerden allemaal met uitroepen van teleurstelling. Niemand had nog aangedrongen dat ze wat zou laten zien, zo zijn de regels van de room. Dus wie weet zou ze, alleen maar om te pesten, de camera gewoon aan laten staan en naar de bioscoop gaan.

Maar na een minuut of wat kwam ze al terug een glas drinken in haar hand. Mannen opgeilen is blijkbaar dorstig werk, aangezien ik dat wel vaker zie. Ik had ondertussen van de gelegenheid gebruik gemaakt en de kamer bekeken. Wat ik kon zien was niet veel. Alleen een stuk muur met een behang dat ik niet precies kon definiëren en een klok van dertien in een dozijn. Zelfs als ik ooit bij haar thuis zou komen zou ik als een gek alle de muren moeten afspeuren naar die klok. Dat zou er nogal dwaas uitzien.

De aandacht in de room ging weer naar Monique uit, maar ik zei niks. Ik bleef alleen kijken en probeerde duidelijk te krijgen of ze nu wel of niet de Monique van mijn werk was. Ik zag even een lok blond haar, maar de rest van haar gezicht bleef off cam. Monique was niet zo blond als cybermonique, maar cams doen het licht altijd wat verkleuren.

Het gebeurde opeens. Zonder waarschuwing trok Monique haar truitje uit en tot mijn grote vreugde bleek dat ze geen BH aan had. Ik keek recht tegen twee kleine tietjes aan, met twee kleine, rode tepeltjes. Zo te zien waren haar tepels al hard. Als ze dat niet waren dan werden ze het wel snel, want ik zag dat haar twee handen met vaardige vingers even over deze tepels streelden. Monique had ook zulke handen. Haar vingers lang, slank en lenig, zoals zijzelf ook was. Ik wist opeens bijna zeker dat ik deze handen die middag op kantoor de nietmachine had zien gebruiken. Het was Monique van kantoor. Of toch niet? Monique leek me eerlijk gezegd niet het type om haar blote borsten te showen op een webcam. Ik begon weer te twijfelen. Waarom keek ze nog steeds naar mij? In de room schreeuwde men om haar aandacht, binnen de gestelde grenzen welliswaar, maar Monique reageerde niet. Ze keek alleen maar naar mijn cam.

Mijn hand streelde mijn hard geworden geslacht inmiddels door de rits van mijn broek heen. Ik wilde wel verder gaan, ik wilde dat zij verder ging, ik wilde weten wie ze was, dat zij wist wie ik was, ik wilde eigenlijk alles tegelijkertijd. Dus deed ik niks, tenminste niet in beeld. Ik begon mezelf wel steeds steviger te kneden.

Monique zelf streelde nog even haar borsten met haar lange slanke vingers. Ik besloot een gok te wagen en typte in de room.

”Monique, wil je eens gaan staan…ik wil je hele lichaam zien, als dat mag.”

Oh, wat een verwijfde zin, pathetisch gewoon. Daar gaat ze toch niet op in, dacht ik. Maar het leek alsof ze op een zin van mij gewacht had. Ze stond op en liet ons haar lichaam zien. Wat ze verder droeg was een spijkerbroek. Een blauwe. Toen ze omdraaide probeerde ik het merk te lezen. Dido. Had Monique broeken van Dido? Had ik haar überhaupt wel ooit in spijkerboek gezien? Nee. Misschien heeft ze die dus niet. Of ze heeft ze wel, maar draagt ze die nooit op kantoor? Als ze ze heeft, zijn het dan Dido’s?

Ik bedacht dit alles in een flits van een seconde, maar vervolgens verdwenen die gedachten helemaal toen ik in beslag werd genomen door haar heerlijke kontje. Haar spijkerbroek zat lekker strak en ik kon zien dat ze prachtige billen had. Ik zou die graag eens willen zien, zonder dat die broek eroverheen zat. Haar tietjes waren vrij onverwacht gekomen, wie weet zou er meer volgen. Als ik maar geduld had. Monique ging weer zitten en typte wat in.

Hé, een privéberichtje. Meestal staat die functie uit, maar blijkbaar nu niet. Monique accepteerde geen berichtjes, maar ik wel. Van wie zou het zijn. Ik klikte op mijn schermpje en opende het.
“Sorry dat ik hier typ, maar liever niet in de room.”

Ik typte onmiddellijk terug: “Geeft niet hoor.”

Zou ik haar vragen waar ze vandaan kwam? Of juist of ze meer wilde laten zien. Ik wilde net zo graag weten wie ze was, als dat ik haar wilde zien. Ze was me voor: “Waar kom je vandaan?” vroeg ze.

Ik dacht even na. Moest ik mijn woonplaats vertellen? Dan had je grote kans dat ze me herkende. Als ze Monique was. Of juist een beetje vaag blijven? Of gewoon liegen? Maar wat als ze het deed JUIST omdat ze me herkende?

“Ik kom zelf uit het Zuiden.” typte ze er achteraan. Het Zuiden? Dat zou in de buurt kunnen zijn. Zou ook kunnen van niet. Ik besloot op dezelfde vage manier te antwoorden. “Ik ook.”

“Hoe oud?”

“29,” antwoordde ik. Ik dacht dat dat geen kwaad kon.

“Ik ook! We hebben wel veel gemeen,” Ik lachte even toen ik dat las, maar er zat wel even de adrenaline rush bij van het gevoel betrapt te worden. Ik moest ook wat typen.

“Ik vind je borsten erg mooi.” Dat was de waarheid en het klonk me niet eens zo dwaas in de oren. Misschien ging dit de goede kant op.

“Weer iets wat we gemeen hebben,” antwoordde ze met een smiley. “Ik vind ze ook mooi.”

“Wat doe je voor werk?” Ik had de vraag gesteld voordat ik er erg in had. Maar aan de andere kant, ik moest weten of ik met één van mijn managers zat te chatten of niet.

Het bleef even stil aan de andere kant. Aan haar lichaamshouding zag ik dat ze even nadacht. Wilde ze geen antwoord geven? Bang om herkend te worden? “Ik werk op een kantoor. Allemaal saai werk, joh, daar wil ik het niet over hebben.”

Op kantoor? Voor mij was het duidelijk, het was Monique! Zeker weten. Ik had zo verdomd veel geluk vandaag. Ik knoopte mijn broek los en begon mezelf lekker te masturberen, zo erg werd ik meegenomen door deze ontdekking. Mijn pik was nog steeds offscreen, maar mijn bovenarm niet en ze kon hem zien bewegen. Daar had ik niet bij nagedacht.

“Wat doe je?” vroeg ze me.

“Niks,” typte ik terug.

“Pas maar op dat er ook ‘niks’ over je toetsenbord gaat,” typte ze terug. Echt zo’n Monique opmerking.

Ik liet mijn pik los. “Sorry, liet me meeslepen door wat ik dacht.” Een gevaarlijke opmerking. Die nodigde bijna uit tot…

“Wat dacht je dan?” Een gevaarlijke opmerking had tot een gevaarlijke vraag geleid. Wat ik dacht was: dat ik mijn manager op cam zag die haar lichaam aan me showde. Maar ik was nog net niet zo geil dat ik dat durfde te typen.

“Aan hoe mooi ik je vind en wat ik nog meer zou willen.”

“Ben je gestopt met denken?”
“Nee.”

“Maar wel gestopt met rukken zo te zien. Zijn je gedachten niet meer goed?”

Tja, daar zat ik dan. Ik wilde niks liever dan me aftrekken. Nou ja, nog liever wilde ik haar zien masturberen. Durfde ik dat te vragen? Ik begon in elk geval weer te masturberen. Blijkbaar had ze er weinig bezwaar tegen als ik iets deed aan de opwinding die ze veroorzaakte.

Ze bleef een tijdje kijken. Ik zag dat haar tepels nog steeds hard waren en dat haar ademhaling versnelde. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en de rest juist uit te trekken. Mijn shirt en mijn broek gingen uit, ook verzette ik de cam, zodat ze zicht had op mijn pik terwijl ik mezelf bevredigde voor haar. Haar rechterhand gleed naar beneden en ook haar bovenarm begon suggestieve bewegingen te maken. Zij was ook bezig…

“Mag ik het aub ook zien?” typte ik.

Het leek alsof het berichtje niet was aangekomen. Ze reageerde niet. Een minuut, twee minuten… Opeens stond ze op, waardoor ze weer voor de camera stond. Haar spijkerbroek had ze open geritst. Ik zag een wit slipje en de hand die erin gleed. Ze was duidelijk geil, maar nog niet klaar om haar kutje aan me te showen. Al met al was dit al geil genoeg. Een van de geilste dingen die je kunt zien, is een vrouw die zichzelf vingert met haar broek nog aan. Alsof de geilheid bezit van haar heeft genomen en ze zichzelf niet eens de tijd heeft gegund om zich te ontkleden. Er bestaat alleen directe bevrediging van de lust op dat moment.

Ik voelde dat ik ging komen. Dat typte ik dus ook naar haar. Ik kreeg meteen een reactie terug.

“Ik vind het geiler om je gezicht te zien vlak voordat je komt.” Ik hoefde er maar even over na te denken. Als zij het wilde, dan deed ik het of ze nu een bekende van me was of niet. Ik verzette de cam iets terwijl ik lekker ging zitten. Op haar cam zag ik dat haar buikspieren zich aanspanden, ten teken dat zij ook bijna kwam en ik kon me niet meer inhouden. Ik beet in mijn onderlip lip en zag mijn eigen gezicht vertrekken alsof ik pijn had, terwijl mijn onderlijf schokte en schokte. Mijn zaad viel op mijn buik… en nahijgend bekeek ik haar. Op haar cam zag ik hoe zij ook kwam…

Toen besefte ik opeens wat er aan de hand was. Ik had mijn gezicht laten zien. Als ze echt Monique van mijn werk was, dan zat ik hier mooi voor lul… Ik geneerde me dood, zette de cam meteen uit en logde uit. Niks nieuwe afspraak of afscheid.

Nu, dit was gisteren. Vandaag kwam ik op mijn werk, waar Monique naar me lachte. Dat doet ze altijd, maar ik meende haar ogen ondeugend te zien twinkelen. Omdat de hoogste baas net langs kwam konden we nergens over praten.

Misschien heb ik straks wat offline berichtjes als ik thuis kom.